شبِ اولِ محرم

اومدم تنهایِ تنها

من همون تنهاترینم؛

اومدم تو این غریبی

زیرِسایتون بشینم... 
اومده دوباره اون که

بیقرار و سر به زیره؛

همه‌ی حاجتش اینه پای پرچمت بمیره ... 
اومدم با آه و گریه این قشنگترین سلامه؛

همه‌یِ دار و ندارم اشکِ رویِ گونه‌هامه!

از خودم گلایه دارم منو از خودم جدا کن ... 

روم سیاهه یابن‌ الزهرا تو برای من دعا کن…

 

[خدایا این حالِ خوبِ بین شیفت رو ازم نگیر:')]

اما باید یه بلاگِ اختصاصی درمورد این شب‌ها و حس و حالش بنویسم تا یادگاری بمونه :)