آه از این جاماندگی...

با امروز، شد سه روز که از این مهمونیِ بزرگ جا موندم... 

دکتر مواخذم کرد که چرا روزه میگیرم؟

و تجویز کرد که فعلا روزه نگیرم تا حالم بهتر بشه.

و اما جسمم...

که فقط خدا عالمه چِشه و چرا عین سابق رو به راه نمیشه...

امشب دلم حسابی گرفته..

من تاحالا کربلا نرفتم، میگن اونایی که رفتن میفهمن اونجا چه بهشتیه

برای همین اونایی که رفتن ولع بیشتری دارن برای رفتنِ دوباره تا کسی مثل من که اصلا عظمت و زیبایی اونجا رو درک نکرده..

اما امشب یه کیلیپی دیدم که حسابی دلم هوایی شد...

خدایا نخواه که کسی شش گوشه ندیده از این دنیا بره..

 

میشه یه حمد شِفا به نیت سلامتی اول امام زمان(عج) و بعد همه‌ی بیمارانِ جسمی و روحی بخونید؟